Φιλισταίοι, Έλληνες, Ισραήλ

Δρόμοι πολέμου και ειρήνης Αμφιβάλλω αν υπάρχει κάποιος Έλληνας που δεν έχει ακούσει ή διαβάσει την ιστορία του Δαβίδ και του Γολιάθ! Ο νεαρός βοσκός που με όπλο μια σφεντόνα τα έβαλε και νίκησε τον γίγαντα Γολιάθ. Ο Γολιάθ ήταν Φιλισταίος. Λίγο η ιστορία του, λίγο κάποια άλλα περιστατικά και οι Φιλισταίοι έχουν περάσει στην ιστορία ως ένας βάρβαρος, βίαιος, επιθετικός λαός που καταπίεζε τους γείτονες του. Στα αγγλικά μάλιστα η λέξη Philistine χαρακτηρίζει αυτόν που αγαπά μόνο την ύλη και δεν έχει την αίσθηση της ομορφιάς, της λεπτότητας, της αγάπης για την τέχνη ή για τις υψηλότερες πνευματικές αλήθειες και αρετές, ο αγροίκος, μπορούμε να πούμε. Είναι αυτή η πραγματική εικόνα; Μια σύντομη αναφορά σε αυτούς είναι ενδιαφέρουσα, ειδικά για εμάς καθώς υπάρχει και ελληνική διάσταση στο θέμα. Ας ρίξουμε λοιπόν μια γρήγορη ματιά σε αυτόν τον περίφημο λαό, τους Φιλισταίους. Οι γνώσεις μας προέρχονται κυρίως από δυο πηγές, την Αγία Γραφή και την αρχαιολογία. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, οι Φιλισταίοι ήταν ξαδέλφια με τους Αιγυπτίους και αδέλφια με τους Καφθορείμ, δηλαδή τους κατοίκους της Καφθόρ (Γένεση 10.14). Μάλιστα ο προφήτης Ιερεμίας αναφέρει ότι και αυτοί ζούσαν κάποτε στην Καφθόρ πριν μετακομίσουν στην Παλαιστίνη (Ιερεμίας 47.4). Ποιά είναι η Καφθόρ; Οι αρχαιολόγοι δεν είναι απόλυτα σίγουροι. Κάποιοι την ταυτίζουν με την Κύπρο, κάποιοι με περιοχές της Μικράς Ασίας. Η επικρατέστερη όμως άποψη είναι ότι Καφθόρ είναι η Κρήτη. Οπότε λοιπόν οι Φιλισταίοι κατοικούσαν κάποτε στην Κρήτη και ήταν αδελφός λαός με τους εκεί κατοίκους, δηλαδή τους Μινωίτες ή τους Ετεοκρήτες (αυτόχθονες Κρήτες) όπως του ονόμαζαν αργότερα οι Έλληνες. Ούτε οι Ετεοκρήτες ούτε οι Φιλισταίοι ήταν φυσικά Έλληνες. Η γραμμική Α' που έχει ανακαλυφθεί στην Κρήτη και μάλλον ήταν η γραφή της γλώσσας των Ετεοκρητών δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί ακόμη, σε αντίθεση με την γραμμική Β' που είναι αρχαία μορφή ελληνικών και που προέρχεται από την εποχή που οι Έλληνες Μυκηναίοι είχαν αρχίσει να κυριαρχούν στην Κρήτη. Πότε ακριβώς οι Φιλισταίοι αποίκησαν την Παλαιστίνη δεν γνωρίζουμε. Στην Αγία Γραφή αναφέρονται από τον καιρό το Αβραάμ, δηλαδή γύρω στο 1800 π.Χ. Πολλοί αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι έφτασαν αργότερα, γύρω στο 1200 π.Χ. ύστερα από αποτυχημένη εισβολή στην Αίγυπτο. Η πρώτη εκδοχή μου φαίνεται πιο πειστική. Οι Μινωίτες ήταν θαλασσοκράτορες για αιώνες στις αρχές και τα μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ. και θα ήταν απίθανο αν οι συγγενείς τους, οι Φιλισταίοι, να μην είχαν πατήσει το πόδι τους στην κοντινή και σχετικά ανοχύρωτη Παλαιστίνη. Οπότε το 1800 π.Χ. ή και αρχαιότερα φαίνεται σωστό και απλά οι αριθμοί τους να αυξήθηκαν με εισροή άλλων εποίκων το 1200 π.Χ. όπως υποστηρίζουν οι αρχαιολόγοι. Η εποίκηση τους σχηματίστηκε γύρω από πέντε πόλεις κοντά στη θάλασσα τις Γάζα, Άζωτο, Ασκάλων, Ακκαρών, Γαθ, όλες στη νότια Παλαιστίνη. Σε αντίθεση με τους Μινωίτες που ήταν επί το πλείστον φιλήσυχοι, οι Φιλισταίοι είχαν ανεπτυγμένη την πολεμική τέχνη. Για αρκετά μεγάλο διάστημα είχαν μονοπώλιο στη χρήση του σιδήρου στην Παλαιστίνη και αυτό τους έδινε την κυριαρχία απέναντι στους πολυπληθέστερους γείτονες τους αν και οι ίδιοι ήταν σχετικά ολιγάριθμοι. Με την εξασθένιση της επιρροής της Αιγύπτου στην περιοχή εξαπλώθηκε η δική τους, και από το 1200 π.Χ. κυριάρχησαν πέρα από τα νότια παράλια προς το βορρά και προς την ορεινή ενδοχώρα όπου κατοικούσαν οι Ισραηλίτες τους οποίους και ταλαιπώρησαν ιδιαίτερα. Εκτός από την ιστορία του Γολιάθ που χρονολογείται γύρω στο 1050 π.Χ. υπάρχει και η κάπως αρχαιότερη ιστορία του Ισραηλίτη Σαμψών με την σαγηνεύτρα Φιλισταία Δαλιδά. Αποκορύφωμα ίσως της εξουσίας των Φιλισταίων ήταν η μάχη του όρους Γελβούε όπου όχι μόνο διαλύθηκε ο στρατός του Ισραήλ, αλλά σκοτώθηκε ο βασιλιάς του Σαούλ μαζί με τους τρεις γιούς του (Α’ Σαμουήλ 31.1-13). Με την άνοδο του Δαβίδ στο θρόνο του Ισραήλ μετά τον θάνατο του Σαούλ οι Ισραηλίτες ισορρόπησαν και νίκησαν τους Φιλισταίους αλλά δεν φαίνεται να υπέταξαν ποτέ τη γη τους. Ο Δαβίδ αναγνωρίζοντας τις πολεμικές τους αρετές και ίσως θέλοντας να προστατεύσει τον εαυτό του από τυχόν εσωτερικές προστριβές προσέλαβε Φιλισταίους για να αποτελούν την προσωπική του φρουρά (Α’ Βασιλέων 1:38,44). Μετά το τέλος της βασιλείας του Σολομώντα, γιου του Δαβίδ, το βασίλειο του Ισραήλ χωρίστηκε στα δυο και οι Φιλισταίοι ανέκτησαν πάλι ισχύ και συνέχισαν να ταλαιπωρούν τους Ισραηλίτες αν και δεν έφθασαν ξανά στα επίπεδα δύναμης που είχαν νωρίτερα. Με τον καιρό έχασαν την εθνική τους ταυτότητα και υιοθέτησαν τη γλώσσα και τα έθιμα των γύρω σημιτικών φυλών και από τον 5ο αιώνα π.Χ. και μετά δεν εμφανίζονται ως ξεχωριστή εθνότητα. Πέρα από τις πολεμικές τους αρετές και τεχνολογία οι Φιλισταίοι δεν ήταν τόσο αγροίκοι όσο θεωρούνται. Ο ναός τον οποίο κατέστρεψε ο Σαμψών πεθαίνοντας στη διαδικασία και ο ίδιος, πρέπει να ήταν ένα ιδιαίτερα αξιόλογο κτίριο καθώς μόνο η οροφή του χωρούσε τρεις χιλιάδες άτομα (Κριτές 16:27) και στηριζόταν σε δυο κύριες κολόνες (Κριτές 16:29), διόλου μικρό αρχιτεκτονικό επίτευγμα. Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει φέρει στο φως αρκετά στοιχεία που δείχνουν ότι όντως είχαν ανεπτυγμένο πολιτισμό και καλά οργανωμένη κοινωνία. Η Ελληνική Διάσταση Οι αρχαιολόγοι και ιστορικοί έχουν αναρωτηθεί κατ' επανάληψη για την εθνικότητα των Φιλισταίων και πολλοί πιστεύουν ότι είχαν ελληνικές ρίζες. Δύο είναι οι λόγοι. Πρώτο, μια αιγυπτιακή αναφορά τους τοποθετεί σε συμμαχία με άλλες φυλές κάποιες από τις οποίες ίσως να ήταν ελληνικές. Δεύτερο, στις ανασκαφές που έχουν γίνει στις πόλεις των Φιλισταίων έχουν βρεθεί πάμπολλα μυκηναϊκά αγγεία, και κάποια από αυτά, τα γνωστά δίχρωμα, είχαν κατασκευαστεί επί τόπου. Μάλιστα κάποιοι έχουν προσπαθήσει να βρουν ελληνικές ετυμολογίες για τις λίγες λέξεις της γλώσσας των Φιλισταίων που έχουν σωθεί. Έτσι ο Γολιάθ γίνεται Γαλεάτης, οι Σεράνοι (κυβερνήτες των πόλεων) τύραννοι κλπ. Αυτές οι ετυμολογίες είναι κάπως τραβηγμένες, ενώ και η Αγία Γραφή λέει ξεκάθαρα ότι οι Φιλισταίοι ήταν συγγενείς των Αιγυπτίων και Ετεοκρητών, όχι των Ελλήνων. Αλλά είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι Φιλισταίοι που κατοικούσαν κυρίως στα παράλια είχαν πολύ στενές επαφές με τους Έλληνες και ότι πιθανότατα Μυκηναίοι έποικοι να κατοικούσαν ανάμεσα στους Φιλισταίους ως τεχνίτες και σίγουρα και ως έμποροι από πολύ νωρίς στην ιστορία τους. Αυτό εξηγεί την αιγυπτιακή αναφορά που είδαμε παραπάνω καθώς και τα πάμπολλα μυκηναϊκά αγγεία. Αυτή η στενή σχέση ανάμεσα στους δύο λαούς μάλλον αναπτύχθηκε αφού οι Έλληνες κατέλαβαν την Κρήτη, και επίσης από την Κύπρο και χρονολογείται από πολύ νωρίς, ίσως από τον 15ο αιώνα π.Χ. Καθώς οι Φιλισταίοι ήταν συγγενείς με τους Ετεοκρήτες είχαν στενή επαφή με την Κρήτη και την Κύπρο. Όταν οι Έλληνες κατέκτησαν την Κρήτη και ενώθηκαν με τους Ετεοκρήτες, οι επαφές συνεχίστηκαν αλλά πλέον με ξεκάθαρη ελληνική χροιά. Καθώς οι Μυκηναίου Έλληνες έχτισαν τη δική τους θαλασσοκρατορία, έφτασαν και στις ακτές της Παλαιστίνης και συνεργάστηκαν πολιτισμικά με τους Φιλισταίους με τους οποίους είχαν ήδη οικοδομήσει στενούς δεσμούς μέσω Κρήτης. Παρά τους στενούς δεσμούς οι Φιλισταίοι παρέμεινα ξεχωριστός λαός από τους Έλληνες και όταν αρκετούς αιώνες αργότερα ο Μέγας Αλέξανδρος πέρασε από εκεί οι Γάζα αντιστάθηκε σθεναρά και καταστράφηκε. Η Ιστορία δεν τελειώνει εκεί Αν και οι Φιλισταίοι χάνουν την ξεχωριστή εθνική τους ταυτότητα σταδιακά γύρω στον 5ο αιώνα π.Χ., οι απόγονοι τους συνέχισαν να ζουν στα νότια παράλια της Παλαιστίνης. Με την έλευση του Χριστιανισμού πολλοί έγιναν Χριστιανοί και ανάμεσα τους και αρκετοί ηγέτες της εκκλησίας των πρώτων αιώνων και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το αν οι Παλαιστίνιοι σήμερα έχουν άμεση καταγωγή από αυτούς είναι άλλο θέμα, λίγο δύσκολο να απαντηθεί.

Φιλισταίοι οι "ξεχασμένοι" Έλληνες της Παλαιστίνης

Η προέλευση της ονομασίας της Παλαιστίνης είναι πολύ παλαιά, στην πραγματικότητα είναι πάνω από τριών χιλιάδων χρόνων. Το όνομα Παλαιστίνη προέρχεται από τους Φιλισταίους που είναι ελληνικό φύλο με καταγωγή από τους Αχαιούς από τη Μικρά Ασία και τα νησιά του αιγαίου πελάγους. Έφθασαν στη νότια ακτή της Παλαιστίνης σε διάφορα κύματα. Μια ομάδα έφθασε στις αρχές της ιστορικής περιόδου και εγκαταστάθηκε στη Γάζα. Μια άλλη ομάδα, προήλθε από την Κρήτη αφού είχε πρώτα απωθηθεί
από τον Ράμσι ΙΙΙ το 1194 π.Χ. από μια απόπειρα εισβολής που είχαν κάνει στην Αίγυπτο. Αυτή η ομάδα των Κρητών κατέλαβε τη νότια παράκτια περιοχή, όπου ίδρυσαν πέντε πόλεις στην παράκτια πεδιάδα.
Οι Φιλισταίοι ίδρυσαν αυτές τις πέντε πόλεις, και κάθε μια κυβερνιόταν από ένα βασιλιά όπως ήταν η συνήθεια των πόλεων κρατών στον ελληνικό κόσμο.Αυτές οι πόλεις ονομάστηκαν ΝκάΘ (η Πατρίδα του Γολιάθ), Αστόθ, Έκρον, Γάζα, και Ασκάλον.
Η γη των Φιλισταίων ονομαζόταν από τους Εβραίους «νεγέβ των Χερεθί», φράση η οποία σημαίνει «νότος των Κρητών» ακριβώς λόγω της κυρίαρχης παρουσίας των Φιλισταίων στην περιοχή. Σύμφωνα με τις λίγες επιγραφές που έχουν μείνει, κατά το 630 π.Χ. οι Φιλισταίοι είχαν χάσει την ελληνική τους γλώσσα και μιλούσαν Αραμαϊκά.Όμως με την ελληνιστική περίοδο, η ελληνική παρουσία και γλώσσα επανεμφανίζονται στην Παλαιστίνη. Η ελληνιστική περίοδος διάρκεσε στην Παλαιστίνη κατά την περίοδο 332-63 π.χ. Η επαρχία της Γαλιλαίας, όπως και οι γειτονικές επαρχίες της Δεκαπόλεως και της Περαίας, ήταν κατά την εποχή εκείνη πλήρως εξελληνισμένες. Οι εξελληνισμένες πόλεις της Γαλιλαίας και ευρύτερα της Παλαιστίνης παρέμεναν ακμάζουσες και κατά την εποχή του Χριστού. Αν και οι πόλεις ευρίσκονταν υπό Ρωμαϊκή διοίκηση, το ελληνικό στοιχείο εξακολουθούσε να είναι κυρίαρχο και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ήταν ελληνικής καταγωγής και οι Φιλισταίοι που μετονομάστηκαν Παλαιστίνιοι, είχαν ξανά εξελληνιστεί.
Με την κάθοδο του χριστιανισμού, οι Έλληνες της Παλαιστίνης, αλλά και οι Παλαιστίνιοι, όπως και οι κάτοικοι της Συρίας, της Ιορδανίας, και του Λιβάνου, έγιναν χριστιανοί. Όταν διαιρέθηκε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Παλαιστίνη, όπως και όλες οι άλλες χώρες της περιοχής, έγιναν μέρος του Βυζαντίου. Κατά συνέπεια, οι Παλαιστίνιοι αλλά και μεγάλο μέρος των κατοίκων της Συρίας, του Λιβάνου, και της Ιορδάνιας έγιναν Ελληνορθόδοξοι χριστιανοί.

Με την εμφάνιση του Ισλάμ, και τις επιδρομές των Αράβων από την έρημο της Αραβίας, το Βυζάντιο έχασε αυτές τις περιοχές στους μουσουλμάνους Άραβες. Οι Άραβες επέβαλαν τη θρησκεία τους και τη γλώσσα τους στις χώρες που κατέκτησαν. Έτσι μαζί με τη μουσουλμανική θρησκεία, η περιοχή αυτή υιοθέτησε και την αραβική γλώσσα, και σε πολύ μικρό διάστημα ο πληθυσμός αραβοποιήθηκε.

Όμως όχι όλοι οι κάτοικοι της Παλαιστίνης και των γύρω χωρών έγιναν μουσουλμάνοι. Αρκετοί παρέμειναν Ορθόδοξοι χριστιανοί, αν και έχασαν τη γλώσσα τους και μιλούν μόνο αραβικά. Κατά τη διάρκεια της οθωμανικής περιόδου, αυτοί όλοι οι αραβόφωνοι Ελληνορθόδοξοι χριστιανοί, ονομάστηκαν Ρωμιοί Ορθόδοξοι (Rum Orthodox) από τους Τούρκους, όπως το ίδιο και οι Έλληνες. Από τότε οι αραβόφωνοι κάτοικοι της Παλαιστίνης αλλά και όλης της Μέσης Ανατολής, αποκαλούνται και αυτοαποκαλούνται Rum Orthodox, δηλ. Ρωμιοί Ορθόδοξοι και όχι μόνο ως Άραβες. Σίγουρα "Ρωμιοί" δεν είναι μόνο οι Ελλαδίτες κι οι Ελληνοκύπριοι. Οι αραβόφωνοι Rum Orthodox, είναι οι τελευταίοι εναπομείναντες Βυζαντινοί στη Μέση Ανατολή.

Αρχαιοελληνικός θησαυρός στην Αττάλεια

Με τίτλο «Βγήκε θησαυρός από την αποθήκη πλυντηρίου αυτοκινήτων» η τουρκική εφημερίδα Μπουγκιούν γράφει ότι σε πλυντήριο αυτοκινήτων στην Αττάλεια βρέθηκαν αρχαιολογικά ευρήματα από την Αρχαιοελληνική και Ελληνιστική περίοδο.

Η Αστυνομία πραγματοποίησε έφοδο στον χώρο, μετά από καταγγελία, και βρήκε προτομή γυναίκας από την αρχαιοελληνική περίοδο, ένα στεφάνι από χρυσό, χάλκινα βραχιόλια και ασημένια νομίσματα. Για την υπόθεση συνελήφθησαν 4 άτομα μεταξύ των οποίων και ο ιδιοκτήτης του πλυντηρίου αυτοκινήτων.

Gaza's archaeological treasures at risk from war and neglect Continue reading the main story CLICKABLE

St Hilarion monastery

Tel Rafah excavations

Mammal's skull

Monastery mosaic

Old Gaza City gateway

Old Gaza City church

Continue reading the main story

Middle East crisis

• Q&A: UN bid
• New Palestinian powers?
• Conflict's legality
• Palestinian territories

Years of conflict have exacted a heavy toll on centuries of history in the Gaza Strip. While traces of its rich past remain, the race to preserve what is left beneath the surface of this battle-scarred land is fraught with problems, as Ruqaya Izzidien reports.

Settled by civilisations spanning some five millennia, Gaza has been built layer-upon-layer since the Bronze Age.

As each era ended, its people left behind remnants of their times - churches, monasteries, palaces and mosques, as well as thousands of precious artefacts.

"Underneath Gaza there is a whole other Gaza, but every archaeological site here is found by accident," says Hayam Albetar, an archaeologist at the Hamas-run Ministry of Tourism and Antiquities.

"We found a Byzantine Church when workers were digging to build Salahedin Street and stumbled upon a mosaic."

Continue reading the main story

“Start Quote

Very little has actually been discovered, when you compare it to what there must be hidden beneath our feet”

SalimGaza historian

The ministry is the official body in charge of archaeological digs and artefact preservation - but their work has faced many obstacles recently.

Its offices were damaged when the Abu Khadra governmental complex housing them was flattened by Israeli bombs during the conflict with militants in November.

Many historical sites were also damaged during the hostilities, ministry officials say.

"A bomb directly hit the Byzantine church during the last war, damaging its antique mosaic floors," said Ahmed al-Bursh, Deputy Minister for Tourism and Antiquities.

Mr Bursh also said the Mamluk Al-Basha Palace and ancient walls in Gaza's old quarter were also cracked from indirect hits.

Ministry officials say it will be difficult to repair the damage done to the Byzantine church, especially with short funds.

Labour of love

As most restoration and preservation is carried out by the ministry, outside groups rarely offer any form of support, as to do so would associate them with Hamas - shunned as a terrorist organisation by Israel, the US, EU and others.

St Hilarion monastery, the oldest in historic Palestine, is being restored

For Hayam Albetar though, despite the adversities, working at the ministry is a labour of love designed to preserve as much of Gaza as she can.

It is not only war that makes her job so hard. Israel strictly controls passage out of Gaza, for what it says are security reasons, and does not allow in machinery and other equipment which it suspects can be used against it by militants.

"People working here can't travel for training outside and we are only able to use local tools, which don't allow us to excavate in a precise manner," Ms Albetar said .

"Some excavation materials are considered dual use by Israel, so we cannot get the materials needed to clean and restore coins, for example."

Today, the mosaics are - for the most part - kept covered by layers of sand, which Ms Albetar says is the best way to preserve them.

Archaeological tools in Gaza are rudimentary - not ideal for the delicate task of unearthing fragile relics - and while local expertise is not poor, specialists from outside rarely visit.

"Two months ago, when a man was digging near his house in Beit Lahiya in northern Gaza he uncovered a beautiful mosaic," said Ms Albetar.

"He notified us, but we still aren't sure if we have discovered a church or a monastery as we've only unearthed a small section so far- we just know it is something huge."

Coastal riches

For hundreds of years, Gaza's port was the gateway to the Orient, exporting perfumes, grain, textiles and spices.

This coin, dating from Roman times, was found in Tel Rafah

The shoreline flourished, then waned, leaving behind a coastal archaeological treasure-trove.

"On a calm day, you can see the foundations of Mayumas Port beneath the water and we have discovered coins, glass and pottery on these shores," said Salim, a local historian.

Mayumas, a Roman trade port so large it hosted 10 churches, has long disappeared into the sand and been swept under the sea.

"Very little has actually been discovered, when you compare it to what there must be hidden beneath our feet," explained Salim.

"We don't really have the opportunity to go out and search for hidden historical ruins."

Those ruins have sometimes revealed themselves. Two winters ago, during heavy gales, eight Roman columns were swept ashore; they were later identified as church columns from Mayumas Port.

Neglected history

Beyond Gaza's archaeological fraternity, little attention is paid to what has survived from the past.

An archaeology student dusts off an ancient oven in Tel Rafah

Most Gazans are too preoccupied with high unemployment, poor housing and the restrictions on agriculture, fishing and importation to care about ruins and antiquities.

History is everywhere though. Gaza's old quarter is a hub of ancient buildings. A trip down any side-street will lead to sandstone structures from bygone times.

Some - like the Al-Samra Baths and the Al-Omari Mosque, believed to be the site of the Temple of Dagon, pulled down by the biblical figure Samson - have been restored.

But many ancient structures in Old Gaza City are dilapidated or filled with rubbish, and as Gaza's population expands, residents have resorted to building concrete extensions on top of ancient buildings.

The human cost of conflict and bombings is always devastating. But with ancient sites becoming collateral damage and a blockade restricting the exchange of archaeological knowledge and tools, Gaza's rich history, spanning tens of eras and civilizations, risks being lost forever.

Alexander the Great and India

The story of Alexander the Great is very close to India. Alexander invaded India in 326 BCE. After the fall of Achaemenid Empire in 328 B.C, he started his most difficult and most awaited campaign ...India ! He crossed Khebar pass and entered into Indian Subcontinent Where he defeated many small Indian states.
 He crossed Jhelum River ( Hydaspes River) faced  a great warrior King named  Porus.This battle between Alexander and Porus is also one the major battles fought by Alexander in India.  The Porus had very strong Army ,guarded by hundreds of Elephants ,but After the fierce battle  Alexander defeated and captured Porus and, like the other local rulers he had defeated, allowed him to continue to govern his territory. Alexander even subdued an independent province and granted it to Porus as a gift.
There is a famous conversation of Porus and Alexander ( May be A Myth or Truth ,Who cares ? it is beautiful !) 
When defeated Porus bring in front of Alexander --
Alexander Asked " Porus ! What do you want ? How  you wanted to be Treated ?"
Porus replied " As A King Behaves towards Another King ! "
Listening This meaningful statement given by Porus even  after his  defeat ,won the heart the heart of Great Alexander.
Alexander not only give freedom to Porus but also made Porus his friend ,his ally ! 

                                           Porus Surrenders to Alexander 

                                         

              Famous Coin  Depicting Story of Alexander and  Porus